Louis (51, uit Veldhoven) is uitvaartmedewerker bij Monuta Uitvaartzorg Limburg Noord. Om vragen over zijn pillenalarm voor te zijn, besloot hij collega's in te lichten over zijn hiv.
“Het was een kaakchirurg die me mijn hiv-diagnose gaf, tien jaar geleden. Bij binnenkomst zag ik meteen dat zijn gezicht op slechtnieuwsgesprek stond. Ik had last van een enorme zwelling aan mijn rechterwang, als gevolg van een acute speekselklierontsteking. Na weefselonderzoek adviseerde een patholoog een hiv-test. Een soa-test via de kaakchirurg dat verwacht je niet, achteraf mag ik de patholoog op mijn knieën danken.
Diepe indruk
De uitslag maakte dat mijn wereld even stil stond. Er kwam veel informatie op me af en ik kende niemand met wie ik daarover kon praten. Een week later bezocht ik de jaarlijkse hiv-informatieavond van het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Ook de Hiv Vereniging was daar vertegenwoordigd om te vertellen over de workshop Positief Leven. Zoals velen daar zaten, schuw en bang om misschien bekenden tegen te komen, maakten de verhalen van vorige deelnemers van de workshop een zeer diepe indruk.
Vrienden voor het leven
De tweede week na mijn diagnose kon ik zelf meedoen aan die workshop. De mensen die ik daarbij ontmoette, zijn vrienden voor het leven geworden. Later is Hiv Vereniging regio Brabant vanuit die groep nieuw leven ingeblazen. Ik werd vrijwilliger en voorlichter. Na een maand medicatie was de hiv al niet meer detecteerbaar in mijn bloed. Ik kan mijn hiv dus niet overdragen, en het heeft een liefde en relatie niet in de weg gestaan. Korte tijd na mijn hiv-diagnose werd ik uitvaartmedewerker. Met passie en oog voor detail zorg ik met collega’s voor vervoer, verzorgen en opbaren van een overledene bij de familie thuis of een uitvaartlocatie. Ik begeleid nabestaanden bij rouwbezoek en assisteer bij de uitvaart.
Pillenalarm
Het dagelijks pillenalarm op mijn telefoon werd tijdens avonddiensten aanleiding mijn vorige werkgever over mijn hiv te informeren. Mijn leidinggevende reageerde zo begripvol, dat ik emotioneel werd en samen met haar onze tranen de vrije loop liet. Niet uit verdriet, maar uit empathie en compassie. Het is één keer voorgekomen dat een collega stereotiep reageerde over een overledene die bij leven hiv had. Ja, dan komt de stigma fighter in me los: ik heb hem achteraf gevraagd om een kwartiertje van zijn tijd en als ervaringsdeskundige uitgelegd hoe het zit. Sindsdien ben ik open over hiv positiviteit. In mijn omgeving, het openbaar en op de werkvloer.”
Dit verhaal verscheen in plus> #28, het ledenmagazine van de Hiv Vereniging. Wil jij meedoen aan de rubriek Positive Professional? Stuur een mailtje aan Caspar via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Foto: Henri Blommers
Vraag via Whatsapp 
