Nederlandse artikelen

Wat kan er plotseling veel gebeuren in een korte periode. Er zijn jaren dat er weinig verandert in je leven en dan denk ik soms: zoals het nu is, blijft het voor de komende jaren. Niks blijkt minder waar. Ik ben vanaf juni vorig jaar bezig geweest met een andere woning en dan bedoel ik het kopen van een nog nieuw te bouwen appartement.

We waren met 19 lotgenoten, 4 dames en 15 heren. Onder het genot van hartige cake en soep met brood en heerlijk beleg. Sappen en smoothies, koffie en thee. Chocolade fruit en cake.  Was activist Leo Schenk te gast deze zondag. Wolfgang was een voortreffelijke gastheer samen met Caroline. GJ was natuurlijk de aangewezen persoon om Leo Schenk te interviewen.

Wat een bijzonder leuke maand was de maand maart dit jaar! Op 6 maart ben ik namelijk jarig en dit jaar werd ik 50. Ik had van tevoren gezegd het niet echt te willen vieren, want ik houd er niet van om in het middelpunt te staan. Uiteindelijk besloot ik via Facebook een aantal vrienden en familieleden uit te nodigen. Wat ik niet wist, is dat mijn jongere broer vervolgens al deze mensen voor een verrassingsfeest uitnodigde.

Hier lig ik dan als een slappe dweil. Mijn hoofd maakt al een planning voor vandaag. Ik kan er niets aan doen, het gaat gewoon buiten mezelf om. Maar mijn lijf doet helemaal niets. Ik dommel, ik slaap en ik droom rare dromen.

Corrigerend ondergoed, dat is vooral een kwestie van een andere rolverdeling. Toen ik dat las moest ik erg lachen wat ik herkende het zo! Die rol buikvet zit me vaak behoorlijk in de weg. Ik denk dan dat het komt omdat ik structureel teveel snoep en van een wijntje houd, maar wat blijkt, het kan dus echt ook door de hiv medicatie komen.

Mijn moeder is eind 2009 overleden, zij had de ziekte van Alzheimer. Ruim 53 jaar waren ze getrouwd. Mijn vader bleef alleen over en sloeg zich er dapper doorheen. Eigenlijk waren het zes jaren van overleven voor mijn vader. Zonder mijn moeder was hij zijn andere helft kwijt.

Uma loekoe fa joe mooi !! Joe na wang kanka uma Vrouw, kijk hoe mooi jij bent Hoe sterk jij bent Vrouw sta op ..

Daar zit je dan, als 50-plusser met hiv. En als vrouw van zekere leeftijd. Ik lees dat de levensverwachting van mensen met hiv van boven de vijftig toch wat minder is dan die van gezonde mensen. Ach ja, het zal wel. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik dacht dat ik een glorieuze dood zou sterven.

Negen maanden op, negen maanden af. Voordat ik bevallen was, zei het me helemaal niks. Sterker nog: ik vond maar dat ze zich aanstelden. De bevalling was zo gepiept, binnen 1 ½ uur tijd lag ons mooie mannetje op mijn buik. Kort daarna liep ik al naar de afdeling neonatologie. De verpleging staarde me aan “Mevrouw, u bent net bevallen”, “Ja” riep ik, en draafde met een stevige pas door om mijn mannetje te bewonderen.

Ik val meteen maar met de deur in huis met de vraag: “ Hoe vertel ik mijn nieuwe partner dat ik hiv-positief ben?” Ik heb dat altijd als lastig ervaren, moet ik zeggen. Vaak heb ik op internet gezocht naar ervaringen van anderen of advies gevraagd aan mensen in mijn omgeving die in hetzelfde schuitje zitten. Meestal kreeg ik te horen: “ Er zelf geen beladen onderwerp van maken, want anders straal je dat ook uit.”

Stoere Hanne over haar motivatie om mee te doen aan Humans of Amsterdam in de METRO

Er zit ogenschijnlijk iets tegenstrijdigs in de titel maar uiteindelijk is dit niet het geval. Zondag 15 november 2015 waren 19 mensen aanwezig bij de informatieve lunch van Long Term Survivors. Te gast waren dr. Jan Karel Eeftinck Schattenkerk, Stefan Silvestri en GJ Wielinga.

Ik noem mezelf voorlopig Anka. Ik ben een veertiger en samen met mijn hiv-negatieve man vormen we al 12 jaar een samengesteld gezin met 3 kinderen. Deze kinderen zijn inmiddels allemaal twintigers en de deur uit.

Ik zal mij eerst even voorstellen. Mijn naam is Els en ik ben moeder van drie pubers die bij mij wonen. Ze zitten alle drie nog op school of studeren. Hun vader is een aantal jaren geleden overleden. Dat heeft er behoorlijk ingehakt, de dood van hun vader. Logisch natuurlijk.

Dat was een van de reacties op de vraag: ‘Wat is de kracht om het vol te houden’. Een koude en warme brunch stond 27 september 2015 klaar tijdens de eerste activiteit sinds drie jaar voor mensen die al een lange tijd leven met hiv, de long-term survivors.