Een lege batterij, maar een vol hart. Dat was het gevoel dat ik afgelopen zondagmiddag had toen iedereen vertrokken was naar huis en ik nog even wachtte op mijn vervoer.
En ja, het heeft zeker 3 dagen geduurd voordat mijn batterij weer was opgeladen, maar het was het waard. Wat heb ik een fantastisch weekend gehad! Een weekend dat begin oktober tijdens onze eerste bijeenkomst nog helemaal vorm moest krijgen. Datum, plaats, programma, werving vrouwen en nog veel meer. Ik had mij opgegeven voor de organisatie ook al had ik geen idee wat mij te wachten stond. Ik had pas vorig jaar maart voor het eerst mee gedaan met een vrouwenactiviteit, terwijl ik al best lang weet dat ik leef met hiv. In 2016 was ik voor het eerst naar de Carré bijeenkomst “Circle of Love” geweest, ook omdat ik mee had gedaan aan een interview op een website en een advertentie in het programmaboekje.
Voor het Vrouwkracht weekend hebben we geprobeerd een leuk en gevarieerd programma te maken, met de mogelijkheid om uit programmaonderdelen te kiezen. Serieuze onderdelen, maar ook creatieve; samen koken en gewoon wandelen. En Celicia zorgde, met haar Pleasure Party, voor een geweldige zaterdagavond. De kinderen waren het hele weekend in goede handen van drie ervaren volwassen oppassers.
En dan het weekend zelf: wat een variatie aan vrouwen, de meesten kende ik alleen van Facebook en sommigen helemaal niet. Jonge meiden, die nog niet zolang de diagnose hebben, oudere vrouwen, moeders, oma’s, vrouwen die in Nederland zijn geboren, maar net zoveel vrouwen van wie het wiegje in een ander land of continent heeft gestaan. Er werd Nederlands, Engels, Spaans, Swahili en volgens mij ook Papiamento gesproken. In een klap had ik zoveel nieuwe zusters gekregen, wat een rijkdom! Vandaar dat mijn hart vol is (maar nooit te vol).
Groot respect voor de moeders met kinderen die, ondanks tegenslag, toch zijn gekomen. Ook respect voor de nieuwelingen die dankzij persoonlijke benadering van andere vrouwen hun schroom hebben laten vallen en voor de “oudgedienden”, die als moeders voor de anderen waren.
En tot slot dank aan de andere vrouwen van de organisatie: Alie (met haar familie als oppas), Celicia (zo geweldig dat je je bij ons voegde toen de organisatie door omstandigheden steeds kleiner werd), Bernadette voor het werven van vrouwen uit jouw community. En natuurlijk onze bikkel, steun en toeverlaat Reina. Zonder jou was het niet allemaal gelukt.
Ja, we hebben gelachen, gehuild, gegeten en gedronken, gezongen, gedanst en nieuwe vriendinnen gemaakt. Doel bereikt!!!!
Love you all and miss you already.
Wilma
Vraag via Whatsapp 
